Elżbieta Towarnicka

Opinie english version

• Hanna Banaszak Elżbieta Towarnicka jest dla mnie jedną z najwybitniejszych śpiewaczek, jakie słyszałam. Posiada piękną, niepowtarzalną barwę głosu i szczególną umiejętność budowania nastroju interpretacji. Jest to najwyższej próby Artystka, która wyróżnia się wśród innych sceniczną osobowością i krystalicznym brzmieniem wokalu. To Ktoś Znakomity, kogo z nikim nie można pomylić.
• Barbara Walczyńska Elżbieta Towarnicka jest obdarzona pięknym głosem, o ciepłej barwie, świetnym słuchem i inteligencją. Śpiewając wzrusza, pokazując kunszt swojego talentu w niezwykle szerokim repertuarze, który dodatkowo cały czas poszerza. Była jedną z najzdolniejszych uczennic, z jaką miałam przyjemność współpracować.
• Piotr Skrzynecki Elżbieta Towarnicka ma magiczny głos. Gdy śpiewa przemawia przez nią Duch Święty!
• Bogusław Linda Nieziemski sopran, tajemnicza kobieta - jednym słowem absolutna doskonałość. I jeszcze do tego muzyka Preisnera, Lorenca, Pawluśkiewicza... Nie można więcej szczęścia spotkać na swojej drodze!
• Jacek Wójcicki Łamigłówka, krzyżówka - Ela Towarnicka. Takie mam w pamięci obrazki: Przy barze w "Piwnicy pod Baranami" sączy drinka w oparach papierosowego dymu, a ja się zastanawiam, skąd ten głos? I że wszystkie te zabobony o szkodliwości nikotyny i białego trunku grosza niewarte. W samochodzie wiozącym nas na koncert lub w zaciszu garderoby Ela rozwiązuje błyskawicznie krzyżówki, „jolki” - te trudne. Plotkuje z nami o znajomych, koncertach, sztuce i swoich ukochanych kotach co ich ma - sam nie wiem ile? Stoi na scenie i śpiewa przejmująco pięknie, głębokim dźwiękiem - całą sobą- tak jak robią to tylko wielcy śpiewacy. Siedzę niedaleko - pomiędzy Wodeckim i Turnauem i widzę, że oni też zauroczeni. Nasłuchują. Czary!
• Jan Kanty Pawluśkiewicz Elżbieta Towarnicka – osobowość i talent miary niecodziennej, to osobne zjawisko artystyczne w skali naszego kraju. Sopran o nadzwyczajnej urodzie poparty znakomitą szkołą. Ta Artystka ogromnej wrażliwości i kompetencji jest wyzwaniem dla współpracujących z Nią muzyków, a w szczególności dla kompozytorów. Na naszych oczach z kilku banalnych nut kreuje pejzaż o bezbrzeżnej liryce, bądź prowokuje stan niezwykłego napięcia dramatycznego. To niepodważalnie świadoma Artystka o ogromnym repertuarze i niewiarygodnej lekkości interpretacyjnej. Nie radzę żyjącym kompozytorom wdawać się z Nią w jałowe dyskusje o pozornej głębi utworu, gdyż macie do czynienia z Artystką, która swoją interpretacją zachwieje wszelkie i bardzo wygórowane oczekiwania, tworząc kreację spójną o urodzie dotychczas wam nieznanej.
• Grzegorz Turnau Z Elą Towarnicką robiliśmy różne dziwne rzeczy. Sztuczki kabaretowe, reklamę radiową, nieszpory. Piliśmy szampana, jedliśmy fasolkę na stacjach benzynowych. Bywałem jej szoferem. Do tej pory nie rozumiem, czemu z tej figlarnej postaci wydobywa się głos przedwieczny, ogromny i tajemniczy. Głos, który każe mi milczeć.
• Kayah Pani Elżbieta Towarnicka to absolutny diament na polskiej scenie operowej. Nasz wspólny udział w utworze "Kicý bidy i bokhá" do filmu o Papuszy, utwierdził mnie w przekonaniu, że muzyka nie ma granic. Polecam talent Pani Towarnickiej, wszystkim tym którym muzyka gra w sercu.
• Justyna Steczkowska Pani Elżbieta to jeden z najpiękniejszych sopranów jakie znam! Siła jej głosu jest powalająca, a brzmienie idealne do niekonwencjonalnej muzyki, pełnej niezwykłej harmonii. Nasze wspólne koncertowanie było dla mnie zawsze wielkim wyzwaniem i inspiracją.
• Leszek Możdżer Elżbieta Towarnicka to istna maszyna do śpiewania. Bez względu na to jak skomplikowaną napisać jej partię, zrealizuje ją bezlitośnie, wysoko szybując ponad wszelkimi przeszkodami, którymi najeżona jest partytura. Ona je po prostu omija i to z pogardą, tak jakby nie istniały, cynicznie wykorzystując fakt, że jej struny głosowe zniosą każdy rodzaj naprężenia. Nie ma dla niej rzeczy niewykonalnych, ot może czasem, zanim wyda z siebie ten swój nieziemski, hipnotyzujący głos, zapyta jakby od niechcenia: „przepraszam, a w tym miejscu to cicho czy głośno?”
• Joanna Kos-Krauze i Krzysztof Krauze Elżbieta Towarnicka - to jej olśniewającym głosem przywoływała nas Papusza. Papusza z „Harf Papuszy" Jana Kantego Pawluśkiewicza. Spotkaliśmy się na krótko, na jeden tylko dzień, na nagraniu w Teatrze Dramatycznym. Ale jakże ważny dzień - tego wieczoru uwierzyliśmy w nasz film. Pani Elżbieto, mamy wobec Pani wielki dług wdzięczności…
• Zbigniew Wodecki To, że Ela jest śpiewaczką o pięknej barwie głosu i czystości intonacji właściwej osobom mającym słuch absolutny – wszyscy doskonale wiemy. Natomiast nie wszyscy wiemy, że Elżbieta Towarnicka jest osobą wyjątkowo dowcipną, z dużym dystansem do siebie i w jakiś sposób do tego co robi. Nie zmienia to faktu, że jak każdy zawodowiec pracuje perfekcyjnie, a za jej poczucie humoru skoczyłbym za nią w ogień!
• Zbigniew Preisner Jest wiele pięknych głosów na świecie. Jest wiele karier, które szybko się pojawiły i jeszcze szybciej zniknęły. Jest parę osób, które przejdą do historii.Jestem przekonany, że głos Eli Towarnickiej do tej historii przejdzie. Często zastanawiałem się nad fenomenem jej brzmienia, bo wydawać by się mogło, że wszystkie nagrania, które zrobiliśmy z Elą, to była ciężka, żmudna praca. Jednak wcale tak nie było. Często Ela dostawała nuty już w studio, a ponieważ jest perfekcyjnie przygotowana do wykonywania tego zawodu, właściwie śpiewała a'vista. I tak naprawdę nie przypominam sobie sytuacji, żebyśmy kiedykolwiek musieli powtarzać jej partię wiele razy. Cała tajemnica głosu Eli tkwi w jej osobowości. Ela śpiewa tak, jak czuje. Ona interpretuje każdą partię tak, jakby ją właściwie sama napisała. Dlatego też wszystko, co Ela śpiewa, jest prawdziwe, przez nią przeżyte, jakby jej osobiste.
• Zygmunt Konieczny Elżbietę Towarnicką znam od wielu lat. Poznałem ją w Piwnicy pod Baranami, choć jej artystyczne emploi wydaje się być odległe od stylistyki muzycznej tego miejsca. Często, jeśli nie występowała, można było ją dostrzec na widowni. Zawsze byłem zdziwiony, że osoba uprawiająca taką sztukę pojawiała się w kabarecie, jednak to właśnie dzięki temu mogłem z nią współpracować. Wspólnie z Elżbietą miałem szczęście nagrywać muzykę do filmu Waldemara Dzikiego pt. „Kartka z podróży”. Zwykle piszę piosenki, tym razem zdecydowałem się na nieco inną formę. Żałuję, że to jedyne nasze wspólne nagranie, bo współpraca z nią była wielką przyjemnością. Elżbieta Towarnicka zawsze imponowała mi barwą głosu i wykonaniem. Trzeba przyznać, że to duża indywidualność artystyczna. Wielka artystka, którą miło mi było poznać.
• Alina Towarnicka O Elżbiecie Towarnickiej napisano już wiele – najczęściej, że ma piękny głos, że śpiewa jak anioł, że jest muzykalna – dlatego postaram się napisać coś innego. Najbardziej u Elki podoba mi się to, że poza posiadaniem przepięknego głosu, ma niezwykłe zdolności muzyczne –czytanie a'vista, szybkie uczenie się utworów (często bezdźwięcznie) oraz umiejętność dostosowania swojego głosu do każdego gatunku muzycznego. Ma niezwykłe wyczucie stylu i epoki – równie pięknie zaśpiewa Mozarta, jak i repertuar romantyczny, nie stroni też od muzyki współczesnej i rozrywkowej. Lubi rzeczy trudne i chętnie je poznaje, aby się z nimi zmierzyć. Często jest pierwszą wykonawczynią wielu utworów, dzięki czemu może nadać im swój własny i niepowtarzalny charakter. Niezwykłą cechą mojej siostry jako śpiewaczki jest to, że nie dba przesadnie o swój głos, zachowuje się normalnie, czasami robi rzeczy zupełnie wbrew powszechnej opinii o śpiewaczkach (np. uwielbia pikantne potrawy, nie zawsze przed koncertem jest wyspana, czasem zapali papierosa). Prywatnie Elka jest bardzo skromna, ma wyjątkowe poczucie humoru i jest osobą niezależną, podobnie jak jej ukochane koty, które są często jej jedynymi słuchaczami podczas prób w domu. A przede wszystkim jest moją siostrą, którą bardzo kocham.
• Tomasz Raczek Elżbieta Towarnicka lubi być niewidzialna. Zza kadrów filmowych obrazów Jej głos pojawia się nagle jak szybko potężniejąca fala. Jest miękki jak woda i silny jak tsunami. Zagarnia nas ze sobą i porywa w otchłań sztuki, która jest mieszanką muzyki, filmu i zatrzymujących oddech emocji. Ale kiedy film się kończy, a my wychodzimy z kina, głos Towarnickiej nie ustępuje z naszej pamięci. Zapada w nią i uzależnia nas od siebie, uświadamiając nam, że potrzebujemy go więcej i więcej. Bo Towarnicka jest wokalnym narkotykiem. Już niejednego kinomana uzależniła od swojego talentu! Reżyserzy filmowi kochają Towarnicką - podkradają ją sobie i cytują bez opamiętania. Niezależnie od kraju, w którym kręcą filmy i tradycji, w której się poruszają dochodzą do wniosku, że w ich filmach może zaśpiewać tylko Ona. Jej sopran jest aktorem, który może wyrazić każdą emocję i który sam jest gwiazdą filmową. Ale ten zbudowany z dźwięków aktor ma swoją animatorkę, precyzyjnie poruszającą niteczkami łączącymi fikcję z rzeczywistością. Ukrytą w cieniu, z półuśmiechem na twarzy i świadomością absolutnej władzy. Zamknijcie oczy, otwórzcie uszy. Towarnicka jest z nami - film się zaczyna!